100-lecie Niepodległości w ZS nr 1
„Bo nie ma ziemi wybieranej,
Jest tylko ziemia przeznaczona,
Ze wszystkich bogactw – cztery ściany,
Z całego świata – tamta strona”.
Kazimierz Wierzyński – „Ktokolwiek jesteś bez ojczyzny”
9 listopada 2018 roku w Zespole Szkół nr 1 im. gen. Stefana Roweckiego „Grota” odbył się uroczysty apel poświęcony 100. rocznicy odzyskania przez Polskę Niepodległości. O godz. 11.11 wszyscy uczestnicy tej uroczystości wspólnie zaśpiewali Hymn Polski. W dalszej części odbyło się podsumowanie różnego rodzaju akcji, które odbywały się w szkole w tym wyjątkowym roku 100-lecia Niepodległości. Po wręczeniu nagród miała miejsce część artystyczna poświecona tej wyjątkowej rocznicy.
Niepodległość naszego kraju została wywalczona z ogromnym trudem krwią ochotników kilku pokoleń tych, którzy święcie wierzyli, że ich ojczyzna jeszcze nie zginęła. Wnukowie powstańców z 1863 roku wypełnili patriotyczny testament – wywalczyli wolną Polskę. Kolejne zrywy wolnościowe, powstania, a także późniejsze działania polityczno-militarne Józefa Piłsudskiego są znakomitym przykładem wierności idei niepodległej ojczyzny. Antynarodowe działania zaborców nie osłabiły wiary w zmartwychwstanie Polski. Te bohaterskie i jakże często bezimienne dokonania stanowiły podstawy wzorców wychowawczych młodzieży Polski międzywojennej. Okres dwudziestolecia niepodległości przygotował naród do próby najstraszniejszej, jaką była II wojna światowa. Najazd dwóch wrogów, Niemców i Sowietów, choć skończył się militarną klęską naszego kraju, nie złamał ducha walki narodu polskiego.
Niepodległość naszej ojczyzny zawdzięczamy milionom ofiar Polaków, którzy nigdy nie zwątpili w sens walki. Dziękujemy im za ich niezłomną wiarę i poświęcenie.
„To, w co tak trudno nam uwierzyć,
Kiedyś się przecież stanie jawą.
Więc pomyślałem: chciałbym leżeć
Tam, gdzie mój ojciec – pod Warszawą.
Niech ci ta myśl się nie wydaje
Ani małością, ni znużeniem,
Z największym kocha upojeniem,
Kto się z miłością swą rozstaje.
I nagle widzisz: jest noc chmurna
I niebo polskie ponad nami,
I stary ogród. A w nim urna
Z naszego życia popiołami”.
Jan Lechoń – [To, w co tak trudno nam uwierzyć…]